Δημήτρης Καμαρινός «Αντίσταση Πολιτών Δυτικής Ελλάδας» : Οι εκλογές της αριστερής μελαγχολίας

“Οι εκλογές της αριστερής μελαγχολίας”

“Κάπως έτσι βλέπω και τον αριστερό που εκτιμά ότι η ιστορία έχει τελειώσει, ότι ο κόσμος δεν ασχολείται με την πολιτική και ότι είμαστε ότι απέμεινε από μια ιστορική κίνηση για να έρθει μιας μορφής κοινωνική δικαιοσύνη. Τον βλέπω και του λέω ότι έχει καταλάβει όλη την αριστερά λάθος.”

Τα πιο συχνά πράγματα που ακούω είναι ότι ο κόσμος δεν ασχολείται , δεν κινείται και ότι εν τέλει δεν μπορεί να γίνει τίποτα ,η ιστορία έχει πλέον τελειώσει .

Σε αυτό δίνονται στο σήμερα δύο απαντήσεις.

Η πρώτη απάντηση αυτό που κάνει το ΚΚΕ και μερίδα του αριστερού χώρου είναι αυτή του ελιτισμού: να αγνοήσουμε τους δεκάδες ή και εκαντοντάδες ανθρώπους που μπαίνουν σε μια διαδικασία να εκτεθούν στα κοινά, να τους στιγματισουμε στα χρώματα του επικεφαλής του ψηφοδελτίου και να φτιάξουμε το δικό μας μπλόκο των πεφωτισμένων και έξυπνων, που καταλαβαίνουμε αυτά που δεν καταλαβαίνουν οι άλλοι .

Η δεύτερη απάντηση είναι να δούμε και τις δικές μας ανεπάρκειες και αντί να τα βάλουμε με τον κόσμο να τα βάλουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό, να δούμε γιατί σε περιοχές δεν καταφέραμε να συσπειρώσουμε κόσμο να κατεβάσουμε ένα σχήμα, δεν ανοίξαμε ζητήματα να παρέμβουμε ή εν τέλει γιατί αυτόν τον κόσμο δεν τον πείσαμε να εκτεθεί μαζί μας .

Η εύκολη απάντηση είναι ότι με εμάς δεν θα βγεί, λες και εκτιμά ο πολύς κόσμος ότι θα βάλει με τα σχήματα που στηρίζονται από τις καθεστωτικές δυνάμεις και θα εκλεγεί , ότι θα βάλει άγνωστος μεταξύ αγνώστων με αυτούς που έχουν ήδη δίκτυα και θα κερδίσει την μάχη του σταυρού.

Η δύσκολη απάντηση είναι ότι πολλές φορές δεν μας ξέρουν και αυτή είναι μια δύσκολη απάντηση γιατί απαιτεί δύο πράγματα: αυτοκριτική και ειλικρίνεια.

Πρόσφατα που πήγαμε σε μια πόλη της Ηλείας στην οποία δεν έχουμε δυνάμεις μας εξέφρασαν αυτό το παράπονο και δεν είναι ούτε ντροπή ούτε κακό να πούμε ότι απλά δεν είμαστε άπειροι.

Οι πολλοί γίνονται πολλοί γιατί κάποτε υπήρξαν λίγοι, αλλιώς δεν γίνεται τίποτα – δεν ξεκινάς μια μέρα να βγεις στο δρόμο με τον κόσμο να σε περιμένει σαν Μεσσία .

Στο πιο πρόσφατο Star Wars «Ο τελευταίος Τζεντάι», μια δημοφιλής ταινία των τελευταίων ετών, ο Λουκ, που αυτοανακηρύχθηκε τελευταίος των Τζεντάι, βλέποντας τις αδυναμίες των διδασκαλιών της φιλοσοφίας των Τζεντάι, είχε πάρει μια απόφαση – ότι το τάγμα των Τζεντάι θα έσβηνε μαζί του, ότι δεν άξιζε αυτό το πράγμα να περάσει στην επόμενη γενιά .

Στην συνέχεια της ταινίας, ο σοφός Λουκ, που ήξερε όλα τα κείμενα από έξω και έπαιζε όλη την θεωρία στα δάχτυλα, κατάλαβε ότι από τα κείμενα των Τζεντάι δεν είχε καταλάβει ούτε μια λέξη και ότι είχε υποσχεθεί να κάνει μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν λάθος .

Κάπως έτσι βλέπω και τον αριστερό που εκτιμά ότι η ιστορία έχει τελειώσει, ότι ο κόσμος δεν ασχολείται με την πολιτική και ότι είμαστε ότι απέμεινε από μια ιστορική κίνηση για να έρθει μιας μορφής κοινωνική δικαιοσύνη. Τον βλέπω και του λέω ότι έχει καταλάβει όλη την αριστερά λάθος.

Σε όλη την Ελλάδα, νέοι άνθρωποι άρχισαν να ασχολούνται πρόσφατα με την πολιτική, κατεβαίνουν στις δημοτικές εκλογές με κύριο σκοπό να λύσουν τα προβλήματα τους, κατεβαίνουν σε θέσεις που είναι αμισθί, βάζοντας χρήμα, προσωπική προσπάθεια και το μεράκι τους για να πάρουν έστω κάποιες λίγες πτυχές της ζωής τους στα χέρια τους .

Σε όλη την Ελλάδα, οι πραγματικές ανάγκες των πολλών είναι πιο εμφανείς από ποτέ – σπάνια βρίσκεις άνθρωπο να συμφωνεί με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, με το να κόβουν το ρεύμα ή το νερό σε νοικοκυριά, με το να σκύβουν απλά το κεφάλι. Οπου υπάρχουν ζητήματα, οι απλοί άνθρωποι έχουν και πιο ολοκληρωμένη άποψη, είτε πρόκειται για την τοπική περιβαλλοντική επιβάρυνση, είτε για τους ελεύθερους χώρους που δεν υπάρχουν, τις δημοτικές υπηρεσίες που έχουν έλλείψεις και άλλα.

Ο κόσμος αναγνωρίζει τα προβλήματα και ψάχνει απαντήσεις – απαντήσεις που πολλές φορές και οι ίδιοι δεν θέλουμε να τις δώσουμε.

Είναι αλήθεια ότι πολλές από τις ιδέες μας πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων από τον Τσίπρα. Αυτό που ξεχνάμε όμως είναι ότι δεν πετάχτηκαν, δεν εφαρμόστηκαν ποτέ, δεν απέτυχαν για τον απλό λόγο ότι ποτέ δεν αποπειράθηκαν. Πρέπει να θυμίσουμε και στους εαυτούς μας ότι δεν ήμασταν εμείς αυτοί που κάναμε στροφή, αυτοί που διαγράψαμε το παρελθόν μας.

Στο τρίπτυχο ότι η ιστορία έχει τελειώσει, τίποτα δεν κινείται και ότι είμαστε ότι απέμεινε από αυτούς που παλεύουν για έναν καλύτερο κόσμο, πρεπει να απαντησουμε οπως απαντησε ο Λούκ Σκάιγουωκερ στην ταινία: «Συγχαρητηρια, κάθε λέξη που μολις ειπες είναι λάθος». Εκατοντάδες άνθρωποι κινούνται, χιλιάδες άνθρωποι σε πολλά μέτωπα, παλεύουν κάθε μέρα για να κάνουν την ζωή τους καλύτερη, ενώ η ιστορία κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει. Οι ιδέες, οι λύσεις και οι αντιστάσεις που προτείνουμε είναι πιο επίκαιρες από ποτέ άλλοτε.